فرمت :WORD تعداد صفحه :79
فصل 7 آهار زنی سطح کاغذ J.ANDERSON
بهترین تعریف از آهاردهی سطح کاغذ، ایجاد مقاومت به جذب یا نفوذ سیالات بویژه آب در آن می باشد. از نظر کاربردی این تعریف به معنای ایجاد مقاومت از طریق بکارگیری مواد شیمیایی در سطح کاغذ یا مقوا پس ازتشکیل می باشد تا افزودن مواد شیمیایی به خمیر کاغذتر.درتکنولوژی مدرن آهار زنی سطحی علاوه بر آبگریزی باعث تثبیت خواص نیز میگردد .
پارامترهای کم اهمیت تری مانند چاپ پذیری، چسب پذیری و قابلیت گذر کاغذ ممکن است در بعضی کاربردها اهمیت بیشتری پیدا کنند. یک تعریف بهتر از ماده آهاردهی سطحی، اصلاح کننده سطحی یا بهبود دهنده سطحی است.
یکی از فاکتورهای شرکت داشته در درون ماشین کاغذ کاربرد سطحی مواد شیمیایی آهاردهی می باشد.
در بعضی از انواع کاغذ به لحاظ خصوصیات کاغذ کاربرد مواد شیمیایی در سطح کاغذ سخت یا غیر ممکن می باشد. تولید افزایشی از اندود کردن باعث تشویق برای آهاردهی سطحی شده که استفاده آن برای کنترل مایع گریزی اندود کردن می باشد. تأکید فراوان در بخشها و نیاز به تمیز کردن سیستم پایانه تر باعث ترقی آهاردهی سطحی مدرن شده است. یک تمیز کننده پایانه تر به کنترل بهتر فرآیند ساخت کاغذ اجازه می دهد و باعث صرفه جویی های مالی ذاتی و اساسی می شود. سطح بالای نیاز شیمیایی به اکسیژن ( COD ) در پساب کارخانه یک محرک قوی برای افزایش تیمار شیمیایی در سطح کاغذ فراهم می آورد در جاییکه بقاء و حفظ مواد بکار برده شده حدودت 100 درصد می باشد.
حرکت بسوی تیمار سطحی بوسیله پیشرفتهای در کاربرد تجهیزات ممکن شده یا در نهایت تسریع شده است. این بحثها در فصل 2 پوشش داده شده است.
اما فهمیدن تأثیر آنها در استفاده از مواد شیمیایی در سطح کاغذ مهم می باشد. نصب پرس آهاردهی سنجشی تنها برای تیمار سطح جایز نشده بلکه ظاهراً بدون کاهش سرعت ماشین کاغذ ساخته شده ولی همچنین به اینکه مواد شیمیایی به کاربرده شوند و در ورقه کاغذ تمام شده قرار گیرند، تغییر کرده است.
تعجب آور نیست، با افزایش فعالیت در سطح کاغذ و همچنین احیا و کوشش بوسیله تهیه کنندگان مواد شیمیایی کاغذ، مواد آهارزنی سطح با خواص ویژه وخصوصیات جابه جایی و نقل و انتقال خوب در پرس آهاردهی بیافرینند. این فصل توسعه مواد شیمیایی آهاردهی سطحی و موقعیت برجسته آنها در تکنولوژی ساخت کاغذ مدرن را تعقیب میکند.
7.2 مواد شیمیایی به کار برده شده در سطح
7.2.1 انواع مواد شیمیایی
ترکیب به کاربرده شده در پرس آهارزنی معمولاً شامل مخلوطی از مواد شیمیایی می باشد. این مواد بر اساس عملکردشان طبقه بندی می شوند.
معمولاٌ ماده مقاوم کننده سطح نشاسته می باشد. نشاسته فراوانترین ماده موجود در ترکیب است و محلول نشاسته بعنوان یک محیط انتقال دهنده یا حامل برای ماده آهارزنی سطحی عمل می کند. نشاسته ها در فصل 4 بحث شده اند و در اینجا نیازی به بحث مفصل درباره آنها نیست. با وجود این باید به نوع، ویسکوزینه، دما و PH نشاسته اهمیت داده بشود و همه می تواند به میزان آهار سطحی به کار برده شده، به محلی که پایان می یابد در ورقه و نحوه انجام آن تأثیر بگذارد. منابع مهم نشاسته سیب زمینی، ذرت، گندم و ماده نشاسته ای گرفته شده از کازاوا هستند که یک منبع مهم در مناطق گرمسیری جهان است، نشاسته معمولاً یک فراورده جانبی است و خالصی آن به تعدادی از فاکتورها مثل سیاست کشاورزی و فرآیند استخراج وابسته است. اخیراً در اروپا یک کاهش در موجودیت و فراهم بودن نشاسته سیب زمینی وجود داشته و نشاسته ذرت بیشتر استفاده شده است. به هر حال نشاسته گندم یک مرجع ارزان پیشنهاد می شود ولی مقداری پروتئین ناپاک و ناخالص دارد که می تواند به ویژگیهای کفزایی و کنترل ویسکوزیته تأثیر بگذارد.
قبل از استفاده نشاسته طبیعی در پرس آهاردهی بایستی ویژگیهای ویسکوزیته محلول نشاسته تغییر و اصلاح شود. نشاسته ممکن است از پیش تبدیل شود و بوسیله مهیا کننده نشاسته ولی بیشتر کارخانه ها ترجیح می دهند برای صرفه جویی در هزینه ها تبدیل را انجام دهند. تبدیل شامل شکستن پیوندها در نشاسته بزرگ است و می تواند بوسیله آنزیم، فرایند گرمایی مکانیکی یا گرمایی شیمیایی انجام می شود. تبدیل ممکن است پیوسته یا ناپیوسته باشد و انتخاب به هزینه، وسیکوزینه مواد جامد مورد نیاز وابسته خواهد بود. هر آنچه به عنوان نشاسته و فرایند تبدیل انتخاب می شود برای برقراری سازگاری خواص محلول نشاسته پرس آهاردهی برای کاربرد مناسب آهارسطحی مهم است.
نشاسته ها ممکن است همچنین بصورت شیمیایی و بوسیله واکنش گروههایی شیمیایی دیگر برای تبدیل مولکول نشاسته اصلاح بشوند مهمترین نشاسته های مشتق شده رایج اتیل دار شده، استیل دار شده، اکسید شده ، یا در گروههای کاتیونی اضافه شده هستند. نشاسته های استیل شده خواص تشکیل لایه نازک خوب مخصوصی به نشاسته می دهندپیشرفت نشاسته های کاتیونی که آنها پیوندهای یونی با فیبرهای آنیونی و پرکننده ها ( با بار منفی) تشکیل می دهند.
فیبر در طول بازیافت خمیر باقی می مانند گزارش شده بود که در نهایت به 50 درصد کاهش در نیاز بیوشیمیایی به اکسیژن ( BOD ) سبب می شود. تیمار شیمیایی نشاسته هزینه را افزایش می دهد چنانکه استفاده نشاسته های شیمایی اصلاح شده معمولا بوسیله ارزش اضافه شده به کاغذ، بهبود قابلیت گذر ماشین کاغذ یا کاهش تأثیر بارگذاری ها در آب برگشتی تصدیق می شود.
اگرچه نشاسته مهمترین ماده افزودنی رایج در پرس آهاردهی می باشد، آهارسطحی می تواند بدون نشاسته یا با یک عامل دیگر مثل پلی وینیل الکل، آلژیناتهای سدیم یا کربوکسی متیل سلولز باشد. این مواد انتخاب شده اند برای ویژگیهای لایه نازک خوب آنها که فیبرها را در سطح به هم پیوند می دهند و ساختار کاغذ را پر نگه می دارند. ویژگیهای مهم دیگر تأثیر ویسکوزیته اصلاح شده آنها ست که در برگیری مخلوط پرس آهارزنی مؤثر است.