ابل بندی شبکه:
در ادامه مبحث شبکه به نحوه کابل بندی شبکه می رسیم همانطور که می دانید در شبکه های سیمی باید اجزای شبکه توسط کابل ها با یکدیگر مرتبط شوند اما برای کابل بندی مثلاً شبکه های LAN روشهای متفاوتی هست. در بعضی شبکه ها از یک نوع کابل استفاده می شود و در بعضی دیگر از چندین نوع کابل استفاده می شود. آنچه مبرهن است آنستکه چگونگی کابل بندی شبکه بسته به نوع توپولوژی شبکه و پروتوکول آن متفاوت است.
در دو نوع متفاوت است: Shielded حفاظ دار Unshielded بدون حفاظ UTP از محبوبیت بیشتر و همچنین عمومیت بیشتری برخوردار است. و می توان آنرا بهترین انتخاب برای یک شبکه مثلاً مدرسه ای در نظر گرفت. کیفیت این نوع کابل از لحاظ کیفیت می تواند بین یک کابل بندی با کیفیت تلفنی تا یک کابل بندی با سرعت زیاد تغییر کند. این کابل درون حفاظش چهار جفت سیم دارد. که دو تا دو تا به هم پیچیده شده اند و قابل تشخیص از یکدیگر هستند. هر چه این ها به هم محکمتر پیچیده شده باشند سرعت تبادل اطلاعات در آنها بیشتر و همچنین از لحاظ قیمت هم گرانتر هستند.
EIA/TIA (Electronic Industry Associaton/Telecommunication Industry Association)
پنج نوع متفاوت از این نوع سیم ها عرضه کرده است که دارای استاندارد مناسبی هستند.
نوع 1 فقط جهت انتقال صدا یا سیم تلفن
نوع 2 برای localtalk و سرعت انتقال اطلاعات 4 mbps
نوع 3 ethernet برای تبادل 10 mbps
نوع 4 برای تبادل 20 مگابایت و 16 مگابایت برای token ring
نوع 5 برای تبادل 100 مگابایت از نوع fast Ethernet
برای خرید هر کدامی را که مورد نیاز شماست و توانایی پرداخت آن را دارید انتخاب کنید. اکثراً از نوع 3 و 5 بیشتر استفاده می شود. این دو نوع در حداکثر 100 متر باید استفاده شوند.
کانکتور استاندارد این نوع RJ-45 می باشد. یک کانکتور پلاستیکی برای شبکه به سوکت تلفن منتهی کمی بزرگتر می باشد. RJ برای Registered Jack می باشد.
برای محیط های الکتریکی استعداد خوبی دارد که البته به دلیل پوشش سنگینی که روی این کابل قرار دارد کمی سنگین و گاهی بزرگ به نظر می رسد. که بیشتر برای شبکه های token ring استفاده می شود.
بیشترین استفاده این کانکتور با کابلهای هم محور می باشد که در BNC Bayone Neill Concelman استفاده می شود. آداپتورهای متفاوتی برای این نوع می باشد. که شامل T-connector barrel connector و terminator می باشد. کانکتورها در شبکه ضعیف ترین قسمت ها می باشند. که برای بهتر شدن وضعیت کابلها و همچنین کاهش پیچش آنها از کانکتور BNC استفاده کنید تا سیم ها در هم بپیچند.
شامل یک هسته شیشه ای هست که با لایه های محافظ پوشیده شده است. کاری که این کابلها انجام می دهند آنست که نور را به جای سیگنال های الکتریکی منتقل می کنند. بنابراین مشکلاتی که گاهاً در تبادل اطلاعات از طریق الکتریسیته بوجود می آمد مرتفع می شوند. بنابراین بهترین جایگاه استفاده از این فیبرها در مکانهایی است که منابع تولید الکتریسیته فراوان است و بنابراین دیگر با مشکلی مواجه نخواهیم شد. از جمله مزیت های دیگری که دارند آنستکه این کابلها نسبت به کابلهای هم محور و پیچ خورده در مسافت های طولانی کیفیت بهتری دارند. و همچنین سرعت تبادل اطلاعات نیز افزایش می یابد. از لحاظ پهنای باند هم برای تبادل اطلاعات ویدئویی قابلیت فراوانی دارند. همچنین از لحاظ قیمت هم تفاوت چندانی با سیم کشی مسی ندارند. گرچه یک مقدار این نوع کابل بندی از لحاظ نصب سخت تر است.
این فیبرها با لایه عموماً تفلون یا PVC پوشیده می شوند. عمومی ترین متصل کننده این فیبرها ST Connector می باشد. نوع جدید دیگری از این اتصال کننده نوع SC می باشد.
می دانیم تمامی شبکه ها نیازی به سیم کشی ندارند چرا که بعضی از آنها بدون سیم کار می کنند. حتماً شبکه های موبایل را دیده اید؟ اما من بیشتر در مورد شبکه های LAN بیسیم صحبت می کنم که از فرکانس های رادیویی برای ایجاد ارتباط استفاده می کنند. هر کدام از اجزای شبکه یک رسیور دریافت کننده و یک فرستنده دارد برای تبادل اطلاعات. برای فواصل دور ممکن است این شبکه ها از امواج مایکرویو یا تکنولوژی تلفنی یا حتی ماهواره ها استفاده کنند. البته این شبکه ها از لحاظ سرعت به پای شبکه های کابلی نمی رسند و یا حتی از لحاظ امنیتی هم در درجه پایین تری قرار دارند مخصوصاً در برابر تولید کنندگان الکتریسیته و یا وسایل الکتریکی.
شبکه به دو یا چند کامپیوتر گفته می شود که به وسیله کابل یا خطوط تلفن بهم متصل شده و قادر به ارتباط با یکدیگر و استفاده از منابع یکدیگر مثل داده ها برنامه ها و یا سایر منابع سخت افزاری مثل چاپگر می باشند تا یک دهه پیش دلایل اصلی برای اتصال کامپیوترها این بود که چند کامپیوتر ارزان قیمت با حداقل امکانات بتوانند از یک کامپیوتر پر قدرت مرکزی خدمات دهنده به طور مشترک بهره گیرند و همه کامپیوترها بتوانند از یک چاپگر مرکزی استفاده کنند و همچنین همگی از یک نسخه نرم افزار گران قیمت که در کامپیوتر مرکزی وجود داشت به طور اشتراکی بهره گیرند و لذا هدف اصلی اشتراک در منابع و صرفه جویی در هزینه ها بود.
هدف شبکه های کامپیوتری امروزی بیشتر به اشتراک گذاشتن اطلاعات و ایجاد امکان کار گروهی است و لذا علاوه بر صرفه جویی در هزینه در وقت نیز صرفه جویی شده و حس یگانگی گروهی را در مسیر اهداف مشخص در سازمان بوجود می آورد.
می توان به طور کلی شبکه ها را به دو دسته تقسیم کرد:
شبکه محلی که در ناحیه ای کوچک مثل ساختمان یک اداره کار می کند و وسیله ارتباطی این شبکه عمدتاً کابلهای اتصال دهنده است.
شبکه های پوشش وسیع یا WAN که ناحیه ای بزرگ مثل شعبه های یک بانک را در سطح کشور پوشش می دهد خطوط تلفنی Leased Line وسیله ارتباطی این شبکه ها معمولاً معمولی یا خطوط و یا ارتباطات ماهواره ای می باشد اساس کارکرد این دو نوع شبکه یکی است و تفاوت فقط در گسترش آنها می باشد.
موارد مورد نیاز جهت ایجاد شبکه های کامپیوتری:
کامپیوترهای بکار گرفته شده در شبکه بسته به نوع کاری که لازم است انجام دهند و همچنین بسته به نوع ارتباط و سیستم عامل شبکه متفاوت هستند به هر کامپیوتر در شبکه یک گره یا Node گفته می شود و هر نود دارای نام و نشانی شبکه ای منحصر به فرد است که آن را از سایر متصل به شبکه متمایز می سازد نرم افزار شبکه براساس اطلاعات عرضه شده از طرف کار بر نحوه عملکرد هر گره را در شبکه معین می کند و اسم شبکه را برای کمک به کاربران در تعیین هویت گره فراهم می سازد.